Mel's Wonderland: Review: Seance

woensdag 14 november 2018

Review: Seance – Kevin Valgaeren

Mysterieus, duister en passioneel Londen, 19de eeuw. Dr. Francis Whitman, ooit een gevierd chemicus, wordt door een journalist gevraagd om een seance bij te wonen van het lokale fenomeen Elizabeth Archer. Zijn opdracht is om op wetenschappelijke wijze aan te tonen dat dit spirituele medium een oplichtster is. Het feit dat Miss Archer nooit in één ruimte te zien is met de geest die ze oproept en dat ze als twee druppels water op elkaar lijken, maakt het werk van Dr. Whitman aanvankelijk eenvoudig. Maar niets is wat het lijkt, vooral wanneer er een dodelijk slachtoffer valt... Seance is een duistere, historische thriller waarin passie, gruwel en spanning naadloos in elkaar worden verweven; een spannende roman in de Angelsaksische traditie.

Een meesterwerk vol passie en mysteries!

Na het lezen van de schitterende boeken ‘De Ziener’ en ‘Bloedlijn’ zwoer ik mezelf plechtig geen boek van Valgaeren over te slaan. Popelend begon ik dus aan ‘Seance’ en wat een verhaal!

De setting: het Victoriaanse Londen, heeft altijd al een speciaal plaatsje in mijn lezershart gehad, dus dat kon al niet stuk.

Maar ook de manier waarop Valgaeren schrijft! Vlot, een mix van hedendaags en Victoriaans, waardoor je bijna letterlijk in de tijd teruggeworpen wordt en ieder woord verslindt.

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en hoe bijzonder, want de verteller, Dr. Whitman, schrijft zijn verhaal na zijn dood. Helemaal passend in de sfeer dus.

Je leeft daardoor ook volledig met Dr. Whitman mee; een personage dat je soms zal verfoeien maar ook bij veel daden begrijpt.

De opbouw van het verhaal is subliem en intelligent, pas op het einde begin je door te krijgen wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Een donkere, bovennatuurlijke en meeslepende roman vol intriges, liefde en menselijkheid. Ik kreeg er geen genoeg van en het kostte me telkens veel moeite het boek weg te leggen.

Wat me ook vaak verbaasde was de uitgebreide kennis die de auteur weet te verspreiden over de onderwerpen die hij behandelt, niet enkel over het Victoriaanse Londen maar ook over de talenten van zijn personages.

Valgaeren is een unieke stem in het schrijverslandschap qua schrijfstijl, maar ook de onderwerpen en de settingen die hij beschrijft zijn tegenwoordig nog maar sporadisch te vinden en zijn een frisse wind in het thrillergenre.

Ik kan mezelf maar op een manier troosten: ik heb al het volgende boek van Kevin Valgaeren liggen, namelijk ‘Blackwell’. En dan ga ik nu stoppen met typen en er meteen in beginnen lezen.

Topaanrader!