Mel's Wonderland: Review: Blackwell

vrijdag 23 november 2018

Review: Blackwell – Kevin Valgaeren

1891. Tijdens de mistige nacht van Pasen slaat een schip tegen de klippen in het vissersdorpje Whitby. Aan boord geen levende ziel.

Jericho Blackwell, vooraanstaand lid van de Society for Psychic Investigation and Education, wordt teruggeroepen uit zijn met opium doordrenkte kluizenaarsbestaan om het ongeval te onderzoeken. Samen met de zenuwachtige archivaris John Dawkins ontdekt hij dat er zeker één iemand aan boord was, iemand die al tweehonderd jaar dood had moeten zijn.

Wanneer een reeks beestachtige moorden een spoor trekt van Whitby richting Londen, beginnen Blackwell en Dawkins aan een verwoede achtervolging.

Jericho Blackwell, medeoprichter en lid van de Society for Psychic Investigation and Education, is een meer dan intrigerend personage. Met zijn aftandse jas en lange, zwarte haren ziet hij er uit als een zwerver, maar hij is stinkend rijk en woont in een van de grootste en meest excentrieke huizen uit de omgeving. Naast een rijk erfgenaam is hij eveneens auteur van griezelboeken, maar hij heeft al tijden niet geschreven. Hij rouwt om de dood van zijn vrouw Sara, waarvan hij niet weet hoe ze gestorven is en de opium helpt hem om verloren herinneringen terug te halen.

Dan wordt hij opgetrommeld door Dr. King van de Society for Psychic Investigation and Education, om een mysterieus gestrand schip te onderzoeken. Samen met archivaris John Dawkins, een jongeman die liever tussen de stoffige boeken en documenten zit maar toch veel moed heeft, gaan ze naar Whitby waar het schip gestrand is om op onderzoek uit te gaan.

Dawkins en Blackwell zijn totaal verschillende personen, maar dat maakt hun wisselwerking juist zo kleurrijk en soms grappig.

Valgaeren is een ongeziene natuurkracht in het schrijverslandschap. Al zijn boeken spelen zich af in het Victoriaanse tijdperk en hij is duidelijk een kenner op het gebied van die tijd en de gebruiken. Alleen dat is al een fascinerend aspect aan zijn verhalen.

Daarnaast schrijft hij boeiend, vlot en met een rijke verbeelding, verweven met bestaande legendes en oude verhalen.

Het is eng, het is meeslepend, het is een topverhaal en geschikt voor een breed lezerspubliek.

Ik betrapte mezelf er op dat ik bleef lezen, terwijl ik naar de keuken liep, de hond in de tuin liet. Ik liet het boek amper los, tenzij het echt niet anders kon.

Mysterie, moed, heldendaden, geschiedenis, folklore, vriendschap, romantiek en horror, een heleboel ingrediënten weet Valgaeren op overtuigende wijze te combineren.

Ik hoop dat er nog veel meer verhalen met Blackwell en diens assistent Dawkins verschijnen, wat het einde en de ‘pps’ van de auteur wel doet vermoeden. Ze zijn een leuk duo om te volgen op hun zoektochten naar de waarheid achter paranormale verschijnselen.

Ik houd Valgaeren zijn volgende schrijfsels gepassioneerd en vol ongeduld in de gaten.