In het eerste deel van deze surrealistische roman besluit
ex-schrijver en ex-stand-upcomedian Saul Bach op een dag om zich in stilte te
hullen. Zoals men bij een wetenschappelijk experiment drie weken lang geen
suiker gebruikt, zo kickt Bach af van overbodige woorden. Hij zoekt de verdere
betekenis van zijn leven in de introspectieve en individuele stilte.
Wat
daaruit voortvloeit is de stem van de ex-schrijver die de Stilte als
hoofdpersonage laat opdraven in de droom in zijn hoofd. Bach bedenkt een
verhaal van een algemene stilte in een wereld waar iedereen en alles muisstil
is.
In dit tweede deel ontwaakt een man, Bruno D’Onofrio, op een
dag uit een coma. Hij komt erachter dat hij na twintig jaar in stilzwijgen te
hebben gelegen niet meer kan spreken. Maar dat is niet zo erg, want, zo blijkt,
ook de rest van de wereld spreekt niet meer. Volledig vervreemd en hulpeloos
zoekt Bruno naar een mogelijke verklaring, tot een jonge vrouw hem de hand
reikt en bevrijdt. Zij maakt deel uit van een undergroundbeweging die in stilte
wel spreekt. Geleidelijk aan komt Bruno achter de waarheid, waarom hij in coma
is geraakt en waar de stilte ooit werd geboren…
Saul Bach, die al honderd boeken op zijn naam heeft staan en
een stand up comedian is, besluit op een dag dat hij een show met een
buikspreekpop wil geven. Echter, de pop is al gauw stuk, waardoor Bach dan maar
beslist om helemaal niets te zeggen tijdens de show. Dat wordt natuurlijk niet
in goede aarde ontvangen. Het weerhoudt Bach echter niet om voortaan in stilte
te leven, nooit meer iets te zeggen. Maar in zijn hoofd begint hij wel aan een
verhaal, zonder het op te schrijven, en dat vormt het tweede deel in dit boek.
Het verhaal over Bruno D'Onofrio die de wereld drastisch veranderde.
Dhooge schrijft diverse genres en dat is prijzenswaardig,
vind ik. Bovendien is hij in ieder genre, of het nu satire en humor is,
thriller of detective, jeugdboeken, sci-fi of surrealistische verhalen, even
sterk. Ook dit verhaal had weer een hoog originaliteitgehalte en heb ik met
plezier tot het einde gelezen.
Toch enkele bedenkingen. Soms vond ik het verhaal verwarrend
en stuitte ik op enkele inconsistenties die me een beetje stoorden,
bijvoorbeeld in reacties en gedrag van bepaalde personages. Het eerste deel
bevat zo goed als geen dialogen en het tweede deel dan bijna alleen maar. Dat
had wat beter verdeeld kunnen worden, wat meer afgewisseld.
Het surrealistisch gehalte was dan weer fantastisch en
typisch Dhooge; het zet je behoorlijk aan het peinzen en opent nieuwe
denkrichtingen. Misschien had hij het iets beter kunnen uitwerken, het verhaal
wat langer mogen maken, meer uitleg, want het concept bevat tal van
mogelijkheden die hij, naar mijn inziens, heeft laten liggen. Ik heb het idee
dat de auteur in dit boek een groot stuk aan zelfreflectie heeft gedaan, dat het
meer autobiografisch is dan zijn andere boeken (want in ieder boek zit
natuurlijk een stuk van de schrijver), wat het dan weer intenser maakt.
Dhooge schrijft beeldend, zodat je geen moeite hebt om het
je allemaal voor te stellen en het komt allemaal, ondanks de vreemdheid, best
geloofwaardig over.
Misschien omdat ik meer van Dhooge verwacht, misschien te
veel, want dit boek was zeker goed en zou ik ook aan vrienden aanbevelen.
Dhooge is in mijn ogen een topschrijver, maar hij moet opletten dat hij geen
lopende band/broodschrijver wordt.
Bavo Dhooge
ISBN: 9789089244680
Uitgeverij: Houtekiet
Pagina's: 205
Prijs: 19,99 euro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten