maandag 18 juli 2016

Review: De stilte - Bavo Dhooge


In het eerste deel van deze surrealistische roman besluit ex-schrijver en ex-stand-upcomedian Saul Bach op een dag om zich in stilte te hullen. Zoals men bij een wetenschappelijk experiment drie weken lang geen suiker gebruikt, zo kickt Bach af van overbodige woorden. Hij zoekt de verdere betekenis van zijn leven in de introspectieve en individuele stilte.
Wat daaruit voortvloeit is de stem van de ex-schrijver die de Stilte als hoofdpersonage laat opdraven in de droom in zijn hoofd. Bach bedenkt een verhaal van een algemene stilte in een wereld waar iedereen en alles muisstil is.
In dit tweede deel ontwaakt een man, Bruno D’Onofrio, op een dag uit een coma. Hij komt erachter dat hij na twintig jaar in stilzwijgen te hebben gelegen niet meer kan spreken. Maar dat is niet zo erg, want, zo blijkt, ook de rest van de wereld spreekt niet meer. Volledig vervreemd en hulpeloos zoekt Bruno naar een mogelijke verklaring, tot een jonge vrouw hem de hand reikt en bevrijdt. Zij maakt deel uit van een undergroundbeweging die in stilte wel spreekt. Geleidelijk aan komt Bruno achter de waarheid, waarom hij in coma is geraakt en waar de stilte ooit werd geboren…

Saul Bach, die al honderd boeken op zijn naam heeft staan en een stand up comedian is, besluit op een dag dat hij een show met een buikspreekpop wil geven. Echter, de pop is al gauw stuk, waardoor Bach dan maar beslist om helemaal niets te zeggen tijdens de show. Dat wordt natuurlijk niet in goede aarde ontvangen. Het weerhoudt Bach echter niet om voortaan in stilte te leven, nooit meer iets te zeggen. Maar in zijn hoofd begint hij wel aan een verhaal, zonder het op te schrijven, en dat vormt het tweede deel in dit boek. Het verhaal over Bruno D'Onofrio die de wereld drastisch veranderde.
Dhooge schrijft diverse genres en dat is prijzenswaardig, vind ik. Bovendien is hij in ieder genre, of het nu satire en humor is, thriller of detective, jeugdboeken, sci-fi of surrealistische verhalen, even sterk. Ook dit verhaal had weer een hoog originaliteitgehalte en heb ik met plezier tot het einde gelezen.
Toch enkele bedenkingen. Soms vond ik het verhaal verwarrend en stuitte ik op enkele inconsistenties die me een beetje stoorden, bijvoorbeeld in reacties en gedrag van bepaalde personages. Het eerste deel bevat zo goed als geen dialogen en het tweede deel dan bijna alleen maar. Dat had wat beter verdeeld kunnen worden, wat meer afgewisseld.
Het surrealistisch gehalte was dan weer fantastisch en typisch Dhooge; het zet je behoorlijk aan het peinzen en opent nieuwe denkrichtingen. Misschien had hij het iets beter kunnen uitwerken, het verhaal wat langer mogen maken, meer uitleg, want het concept bevat tal van mogelijkheden die hij, naar mijn inziens, heeft laten liggen. Ik heb het idee dat de auteur in dit boek een groot stuk aan zelfreflectie heeft gedaan, dat het meer autobiografisch is dan zijn andere boeken (want in ieder boek zit natuurlijk een stuk van de schrijver), wat het dan weer intenser maakt.
Dhooge schrijft beeldend, zodat je geen moeite hebt om het je allemaal voor te stellen en het komt allemaal, ondanks de vreemdheid, best geloofwaardig over.
Misschien omdat ik meer van Dhooge verwacht, misschien te veel, want dit boek was zeker goed en zou ik ook aan vrienden aanbevelen. Dhooge is in mijn ogen een topschrijver, maar hij moet opletten dat hij geen lopende band/broodschrijver wordt.
Bavo Dhooge

ISBN: 9789089244680
Uitgeverij: Houtekiet
Pagina's: 205

Prijs: 19,99 euro

Geen opmerkingen:

Een reactie posten