Nicoline Timmer maakt in En toen aten
we zeehond een reis door de wereld, op zoek naar verwondering en
bezieling. Met in haar bagage de lessen van Ludwig Wittgenstein, de
uitroeptekens van een vriend en de metaforen die meneer B. haar aanreikt, gaat
de vertelster op reis. Op expeditie in de werkelijkheid. Naar Groenland en
Parijs, Wenen, Cambridge en Egypte, IJsland en Zuid-Afrika, om een nieuw
perspectief te verwerven dat ruimte laat voor verwondering en bezieling.
Thuis in haar atelier wordt deze
werkelijkheid weer poëzie, verrijkt met gebeurtenissen en ontmoetingen die
gelukkig onverzinbaar zijn. De tweedimensionale draken in Parijs, het dansende
paard in Luxor, de man die alles weet – ze maken deel uit van een kwetsbaar,
krachtig universum waar ze als kunstenaar met een koppige overgave een vorm
voor tracht te vinden.
Ik weet niet goed wat ik er van moet
vinden. Enerzijds geniaal geschreven en anderzijds kon het me niet echt pakken.
Het bleef een ongrijpbaar verhaal met filosofische overpeinzingen (waar ik
normaal gek op ben en vooral de stukken over Wittgenstein vond ik erg leuk en
interessant) en avonturen die wel en niet boeiend zijn.
Hoe dan ook denk ik dat het deze gevoelens
bij de meeste lezers zal losmaken: of je zal ervan houden met hart en ziel of
je zal het boek tegen de muur willen kwakken. Ik zat er tussenin.
De flaptekst legt al goed uit waar het over
gaat en verder wil ik eraan toevoegen dat Timmer absoluut goed kan schrijven,
maar dat het niet echt mijn ding was.
Het is moeilijk te bepalen wat voor soort
boek het is (gelukkig maar! Dus ja, origineel onderwerp met een aparte
schrijfstijl), waardoor het maar voor een beperkt publiek toegankelijk is, ben
ik bang.
Je merkt de postmodernistische invloed in
het boek, het vermijden van betekenis geven, een onsamenhangend beeld van de
werkelijkheid, het autobiografische fictief schetsen. Het is inderdaad zo dat
niet wat verteld wordt van belang is, maar het vertellen zelf: de keuze van
woorden en de keuze hoe deze tot zinnen te vormen.
Als poëzie meer dan lectuur je dada is, dan
zit je met dit verhaal goed. Verwacht je een verhaal met een duidelijke opbouw,
een vastomlijnd begin en een eind, dan moet je het elders zoeken.
Nicoline Timmer
ISBN: 9789026332470
Uitgeverij: Ambo/Anthos
Pagina's: 202
Prijs: 19,99
Geen opmerkingen:
Een reactie posten