Mel's Wonderland: Review: Een kogelvrije zomer

woensdag 1 maart 2017

Review: Een kogelvrije zomer - Martijn den Ouden

Zijn eerste bundel heette Melktanden, in zijn tweede spoorde de dichter zichzelf aan: ‘Kom wissel je tanden op een dinsdag’. Is de dichter inmiddels volwassen? Verhapstukt hij de wereld nu met grotemensentanden?

Er is veel lichamelijks in Een kogelvrije zomer. Een man die zich voorstelt vrouw te zijn, een oude heer die zijn buikplooien telt, en ook de dood waart rond, schrikbarend concreet. Maar Martijn den Ouden blijft een dichter die speelt. Met geestige verwijzingen, met cynische definities van het paradijs op aarde (‘de spiegel waarin meisjes hun borsten zien groeien’) of met een inventarisatie van het financiële gewin van dichters. Den Ouden omarmt de wereld, jong en oud als ze is.

De eerste gedichtenbundel die ik lees, gemotiveerd door een vriendin die zelf prachtige gedichten schrijft. Niet mijn eerste rijmen, want die heb ik al vaker gelezen. Een gedicht hoeft namelijk niet noodzakelijk te rijmen, en dat is het geval bij die van Martijn den Ouden. Eigenlijk zijn het meer korte verhalen met een heleboel poëzie in de woorden, de zinsopbouw en de vertelstructuur.

Althans, dat is hoe ik het zie.

Het is geen boekje dat je even oppakt om te ontspannen, vond ik, maar eerder om op een lyrische manier en met veel verbazing en gefrons op een andere diepte naar het menselijk gedrag en denken te kijken. Maar pas op dat je niet over de rand van de afgrond valt, want dat effect hebben de gedichten van Martijn den Ouden.

Er zitten enkele verontrustende, doch intrigerende, gedichten tussen die voor mij het niveau en plezier van de rest ophaalden. Vaak een glimlach (zelfs gegrinnik), maar ook vaak grote ogen (begreep ik het gedicht nu juist of niet?).

Ja, met plezier gelezen, maar je moet het langzaam aanpakken. Zeker niet aan te raden om alle gedichten na elkaar te lezen; geef ze de tijd om te bezinken en te herkauwen, en dan zal het een gedichtenbundel worden om te koesteren.