Wat is dat toch met bijgelovigheid? Het is irrationeel
en toch niet meer van deze tijd? Maar niets is minder waar, zeker in mijn
geval. Soms erger ik me dood aan mezelf, vooral wanneer ik me gek maak met
allerlei nonsensgedachten (met dank aan Lewis Carroll voor de term 'nonsens').
Terwijl ik rationeel weet (maar is dat wel zo?) dat het lariekoek is
(werkelijk? Of houd ik mezelf voor de gek als een soort van valse
geruststelling?), kan ik het niet helpen dat ik zo mijn denkrituelen heb.
Vooral jinxen;
dat is voor mij een grote ‘No No’. Mijn man mag dus nooit iets zeggen zoals:
‘De auto doet het goed de laatste tijd.’ Hij heeft de zin amper uitgesproken of
de paniek slaat toe en ik gil: ‘Neem hout beet, nu meteen!’, want op datzelfde
moment zie ik doembeelden van een rokende motor of zie ik me de volgende dag
met pech aan de kant van de weg staan. Het is gewoon sterker dan mezelf en het drijft
me soms tot waanzin!
En ik heb nog zo’n rare hersenkronkel (nou ja, wel
meerdere, maar laat ik het bij die ene houden voor ik mezelf compleet als een
weirdo portretteer). Degenen die mijn vorige blogs hebben gelezen, weten dit
al. Ik geloof heilig in de kracht van de geest; dat wat je wenst ooit
bewaarheid zal worden als je het maar hard genoeg wilt. Maar, en dat is die eigenaardige bocht dan
waar ik het over had, soms denk ik dat het bij mij omgekeerd werkt. Om een
voorbeeld te noemen. Wil ik dat het mooi weer zal zijn omdat we een BBQ gepland
hebben, dan denk ik eerst: ‘Laat het a.u.b. zonnig zijn’. En meteen daarna:
‘Euh, nee, rewind, ik bedoel: het zal
wel weer regenen, ja, het zal zeker regenen.’ Dat laatste stelt me gerust, want
door dat te denken geloof ik echt dat het dan mooi weer zal zijn. Nochtans is
het een negatieve gedachte en dat terwijl iedereen altijd luidkeels verkondigt
dat positief denken meer effect heeft. Maar dat negatief denken om een positief
resultaat te verkrijgen, is in mijn vreemde gedachtewereld enkel op mij van
toepassing. Ik zou het nooit een ander aanraden, want bij hen werkt het waarschijnlijk
niet zo.
Laatst las ik op HLN.be (7 mei 2015) een verklaring
voor het feit waarom mensen verbanden zoeken, waarom we de wereld voorspelbaar
willen maken. Filosoof Johan Braeckman meent: "Ons brein is van
nature uit voortdurend op zoek naar betekenisvolle verbanden. Iemand die
de link tussen zijn naakte lichaam, de vriestemperatuur buiten en zijn koude
rillingen niet kan leggen, zal immers niet bijster lang overleven."
Aldus het artikel is
onze voorliefde voor patronen ingegeven door ons overlevingsinstinct. Bijgeloof
is dan ook maar zelden een gevolg van naïviteit of onwetendheid, maar komt eerder
voort uit een schijnbaar intelligente, maar foute rationele
beargumentering van een moeilijk te verklaren fenomeen. "Hoe
intelligenter de mens, hoe meer zogenaamd rationele elementen hij zal kunnen
vinden om zijn eigen bijgeloof te verwetenschappelijken," aldus Braeckman.
Oef, misschien ben ik dan misschien vreemd, maar
tenminste niet dom, en ik ben niet de enige die zo gek denkt. Nou ja, eigenlijk
maakt het me niet uit, want ik kan daardoor ook vreemde verhalen schrijven.
Nee, ik bedoel… O, mijn hemel, hoe moet ik dat nu weer
verwoorden om het niet te jinxen.
Mel Hartman
PS: in deze verhalen kon ik mijn brein eindelijk
wat rust gunnen door alles eruit te spuwen wat me tot waanzin dreef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten