In februari 1862, twee dagen na zijn dood, wordt de elfjarige Willie Lincoln bijgezet op een begraafplaats in Washington. Die nacht bezoekt zijn rouwende vader, president Abraham Lincoln, de marmeren crypte. Nog een laatste keer wil hij tijd doorbrengen bij het lichaam van zijn zoon. Op dezelfde begraafplaats waren ook talloze geesten rond, mensen van allerlei allooi, die één ding gemeen hebben: ze kunnen nog geen afscheid nemen van het ondermaanse. Lincolns bezoek veroorzaakt grote opwinding. Misschien biedt hij een weg terug naar het leven?
Dit is George Saunders’ eerste roman en hij won hiermee meteen de Man Booker Prize, wat me absoluut niet verbaast. Leuk feitje: bardo betekent 'tussen twee' (uit het Boedhisme), een overgangsstadium tussen sterven en wedergeboorte.
Zoals de flaptekst al suggereert verloopt het meeste van dit verhaal op de begraafplaats 'Oak Hill' en ook tijdens één nacht.
Er zijn meerdere vertellers, meerdere figuren die de rouwende president bijstaan en troosten, en ze zijn allemaal dood. Het verhaal heeft zowel een duistere kant, met zijn ronddolende zielen, maar ook een lichte en soms zelfs grappige kant.
Het is niet altijd makkelijk lezen, het wordt in kleine stukjes en beetjes verteld door vele en vaak vreemde figuren wat soms een beetje chaotisch overkomt, maar ik vond het zeer de moeite waard en bijzonder origineel. De dood in al zijn facetten komt voorbij, zowel in acties als gesprekken tussen de personages. Waarom mag de een wel overgaan naar hogere sferen en de ander niet?
Geen typisch historisch verslag uiteraard, want het gaat niet enkel over de politiek en veeleer over het verdriet van de president om zijn zoon, maar ook geen typische roman.
Een perfecte mengeling van fictie en non-fictie, maar bovenal surrealistisch en continu verwonderend.
Ik vond dit boek grappig, ontroerend en meeslepend en dus een topaanrader!
Review door Tony
ISBN: 9789044539202
Uitgeverij: De Geus
Pagina’s: 349
Hardcover
Prijs: 22,50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten