Mel's Wonderland: Review: Tuin - Vincent Van Meenen

dinsdag 17 oktober 2017

Review: Tuin - Vincent Van Meenen

Op een nazomerdag komt een man bij toeval in een tuin terecht. Hij verbaast er zich over de bloembedden, de grasperken en de bakstenen muur die in een halve cirkel om de tuin loopt. De zon priemt door het witte wolkendek. Op het terras liggen blauwwitte veren die ooit van een duif moeten zijn geweest. Wat vreemd dat hij deze halfvergeten tuin nooit eerder heeft gezien! Hoe meer tijd hij in de tuin en de aanpalende serre doorbrengt, hoe meer hij eraan verknocht raakt.

Als hij na een poosje ook in de tuin blijft overnachten, begint hij te begrijpen dat er iets niet helemaal klopt. De dagen worden ondertussen steeds korter en de winter komt dichterbij. Dorre bladeren hopen zich op en in de uitdijende regenplassen ziet hij de wolken voorbijdrijven. Hoe is hij hier terechtgekomen? En waarom heeft hij het vreemde gevoel dat de tuin elke dag groter wordt? Hij moet iets vinden om hem van dit verstikkende narratief te bevrijden en bedenkt een ingreep met niet te overziene gevolgen.
Tuin is een poëtische novelle waarin een man voortdurend en wanhopig pogingen onderneemt om te ontsnappen uit een tuin waarvan de poort openstaat. In een lichtvoetige toon ontvouwt zich een fabelachtige vertelling met kafkaiaanse trekjes.

Dit is geen traditioneel verhaal, noch qua inhoud noch qua schrijfstijl. Het beste kan je het nog vergelijken met het je laten meevoeren op mooie woorden, lyrische omschrijvingen en poëtisch gevormde zinnen.

Je zit volledig in het verhaal, diep in het hoofdpersonage. Doordat er op zich niet veel bijzonders gebeurt, word je echt meegezogen in het langzaam wegglijden in waanzin.

De tuin is een symbool van het weglopen van de maatschappij, het niet meer aankunnen van het dagdagelijkse leven, het ontsnappen daaruit en het terugkeren naar de natuur.

Ondanks dat het een rustig voortkabbelend verhaal is, blijf je toch geboeid. De auteur doet dit door je volledig deelgenoot te maken en dat enkel door zijn schrijfstijl.

Een mysterieus poëtisch verhaal, maar ook niet meer dan dat. Verwacht dus geen clou en geen spanning, maar een modern sprookje dat zich afspeelt in het hoofd van een verloren mens.