Nu de strijd om het Veilige Land voorbij is, keert de
rust onder de bewoners eindelijk weer terug en is het land sterker dan ooit
voorbereid om elk gevaar te trotseren. Maar niet alles is wat het lijkt. In hun oude rijk smelten de elfen duistere plannen. En in de grijze bergen
wordt een mensenkind gevonden dat de taal van de alfen spreekt. Wonder boven
wonder weet het meisje de gunst te winnen van vele bewoners van het Veilige
Land, terwijl de dwergen haar met argusogen bekijken. Als er vervolgens een
nieuwe, oppermachtige vijand wordt gesignaleerd in de bergen voorbij de
grenzen, blijkt dat het meisje een geheim met zich meedraagt dat de toekomst
van mens en dwerg zal bepalen. Met een laatste alles bepalende slag in het
vooruitzicht, speelt er nog steeds een belangrijke vraag. Is de teruggekeerde
Tungdil werkelijk de legendarische held van weleer…
Allereerst: de vorige 4 delen heb ik niet gelezen. Ik hield
mijn hart dan ook vast en hoopte dat het maar goed zou gaan: een dikke pil van
bijna 700 pagina's, een fantasy met alle bekende clichés uit het genre, veel
ingewikkelde namen voor personages en plaatsen, en zonder de vorige delen te
kennen.
Meestal gaat het in dit soort situaties helemaal fout en kun
je beter met het eerste deel beginnen uit een reeks. Hier echter niet, want na
twee korte hoofdstukken merkte ik tot mijn verbazing dat ik verrassend goed en
snel wende en in het verhaal meegezogen werd. Hiermee scoort
Heitz met zijn schrijverskunde al een dikke punt.
De grote kracht van Heitz is dat hij bekende soorten, zoals
dwergen, iets jongs en fris meegeeft, en tegelijkertijd trouw blijft aan de klassieke
elementen. Ik genoot vooral van de nieuwe wezens die hij creëerde, zoals
de acronta, en hoe hij van elfen een subsoort maakte: de alfen.
In zijn reeks laat Tolkien merken dat de dwergen het eerst geschapen
volk waren. Ook bij Heitz krijg je het gevoel dat het een bijzonder,
interessant volk is. Hij gebruikt tenminste niet, zoals de meeste andere
auteurs, vampiers of elfen als hoofdsoort. Bovendien zijn in zijn reeks de
soorten niet zo zwart-wit. De wezens moet je op karakter beoordelen en niet op
ras. De auteur is er ook niet vies van
om een belangrijk personage te laten sterven, wat het veel realistischer maakt.
Punt twee en drie gescoord, of zijn het er al meer?
Het beste bewijs dat het een goed, vlot lezend boek in zijn
genre is, is dat ik het twee avonden na elkaar pas na twee uur 's nachts, nadat
mijn ogen begonnen te tintelen, kon wegleggen.
Kijk dus uit als je budget beperkt is, want na het lezen van
één deel, wil je alles van Heitz lezen. De personages zijn sterk en divers, het
verhaal verrast met af en toe een leuke wending, er zit lichte humor in, de
spanning is onderhuids aanwezig en sommige actiestukken zijn episch.
Ik zal dan ook proberen om de vorige delen te bemachtigen en
te recenseren en zelfs zijn andere reeksen.
Markus Heitz
ISBN: 9789024568208
Uitgeverij: Luitingh Fantasy
Pagina's: 668
Prijs: 19,99
Geen opmerkingen:
Een reactie posten