Marte Kaan (1977) levert met 'Wij houden alleen van onszelf'
een broeierige, donkere roman over een bevoorrechte vrouw die zichzelf verliest
in twijfelachtig goed doen, drugs en spiritualiteit. Lee - mooi, opgeleid op de
beste universiteiten ter wereld, well-connected, rijk - leidt een ontworteld
expatleven dat zich afspeelt in de luxe, witte enclaves van de wereld.
Terwijl
haar leeftijdsgenoten gezinnen stichten, verhuist zij naar New Delhi, India,
een plek waar rijkdom harder schrijnt dan waar dan ook. Het is een heel andere
wereld en gaandeweg raakt ze het contact met de werkelijkheid kwijt. Eerder
verscheen van Marte Kaan de essaybundel Lang leve de liefde, een zoektocht naar
de donkere kant van de liefde, en Saboteur, haar fictiedebuut.
Hier moet je van houden of niet, er is weinig ruimte voor
een tussenweg. De auteur hanteert een schrijfwijze die slechts bij een klein
publiek in de smaak zal vallen. Ik had respect voor hoe ze zinnen vormt, vaak
erg prachtig en bijzonder, en gebeurtenissen omschrijft, maar was er geen grote
fan van. Ik vond de opbouw vaak te verwarrend en moest soms stukken herlezen, dus erg
ontspannend was het niet. Je moet ook houden van een verhaal met een chaotische
tijdlijn dat zich focust eerder op lyrisch gebruik van woorden en zinnen, dan
op een vlotte of spannende pen.
De sfeer die de auteur schept is wel voelbaar. De wanhoop en
eenzaamheid van het hoofdpersonage Lee, de zinloosheid en leegheid van haar
bestaan, zitten in elk woord vervat en leunen zwaar op je gemoed. Dat is dus
met veel gevoel en scherpte weergegeven. India wordt door de auteur in geuren
en kleuren trefzeker neergezet; je proeft en ruikt het vuil, de hitte, de
drukte.
Mijn opinie: matig verhaal zonder origineel onderwerp, dat
geregeld mooie omschrijvingen en vergelijkingen bevat, maar verder niet
ontspannend om te lezen is.
Marte Kaan
ISBN: 9789026327469
Uitgeverij: Ambo/Anthos
Pagina's: 191
Prijs: 17,99
Geen opmerkingen:
Een reactie posten