Nog nooit
was Jezus zelf aan het woord – tot nu. In een aangrijpende en gewaagde monoloog
vertelt hij in zijn laatste uren over zijn leven, zijn grote liefdes en zijn
meer dan menselijke gevoelens. Aan het kruis ziet hij zijn fouten in en
herschrijft hij terloops de geschiedenis zoals we die kennen.
In Dorst zet
Amelie Nothomb de laatste momenten van Jezus zonder schaamte of vrees naar haar
hand. "Dit is mijn persoonlijke Jezus, en ik kon het schrijven ervan niet
langer uitstellen.'
Ik verslind
de boeken van Nothomb stuk voor stuk, want ze verrassen me telkens weer door de
spitsvondigheid, de droge humor en het bijzondere taalgebruik.
Dit zit
eveneens in dit boek vervat, maar toch vond ik dit verhaal iets minder
geslaagd.
Een originele
insteek, dat zeker. De gedachten en het gedrag van Jezus vlak voor zijn
kruisiging en ook nog na zijn dood. De misverstanden die in de bijbel staan,
want bepaalde dingen had Jezus helemaal niet zo gezegd als zijn apostelen
beweren. En Jezus had nogal wat diepzinnige overpeinzingen en ideeën over de
liefde, de mensheid en zijn vader.
Misschien
omdat er minder dialogen of vreemde personages in het verhaal te vinden waren, dat ik deze nog
steeds goed, maar minder goed dan haar vorige boeken vond.
Hoe dan ook:
het is altijd een hemelse beleving (die omschrijving past des te meer bij dit
boek) om een verhaal van Nothomb te lezen.
'Maar’ drie
en een half op vijf sterren omdat het iets minder vlot las.
ISBN: 9789401612319
Hardcover
Uitgeverij: Xander
Pagina’s: 172
Prijs: 21,99
€
Geen opmerkingen:
Een reactie posten