Mel's Wonderland: Review: Een eenzame prooi

vrijdag 7 september 2018

Review: Een eenzame prooi – Val McDermid

Eenzame prooi, van internationale bestsellerauteur Val McDermid, is het huiveringwekkende slot van de Tony Hill-reeks. Rechercheur Carol Jordan en forensisch psycholoog Tony Hill ontdekken algauw dat een in vlammen opgegane auto beslist geen ongeval was. Zo begint hun jacht op een schrikwekkende moordenaar. Iemand die denkt dat hij onzichtbaar, onvindbaar en ongrijpbaar is. Meer slachtoffers volgen; Carol en Tony worden meegesleurd in een duister moeras van angst en wraak.

Dit zou het laatste deel zijn uit de reeks met Tony Hill en Carol Jordan, wat heel erg jammer is. Maar ergens las ik dat ze misschien toch ooit terugkomen, hoewel niet voor meteen. Toch een klein lichtpuntje, want alle boeken met Hill en Jordan zijn ongelooflijk verslavend. Dat doen de boeken van McDermid met je: ze laten je bevredigend achter maar toch ook altijd hunkerend naar meer.

Er lopen verschillende draden doorheen dit verhaal. We volgen de jacht op een moordenaar, maar daarnaast kampt het politieteam met andere problemen. En uiteraard ook de persoonlijke demonen waar Jordan mee kampt, zoals haar alcoholverslaving.

Dit verhaal is perfect losstaand te lezen want McDermid zorgt door perspectiefveranderingen dat je op de hoogte gebracht wordt van hoe de personages in elkaar zitten en hun geschiedenis. Informatie uit de vorige delen, maar die voor de fans van de reeks niet als storend gezien zullen worden. Toch niet voor mij; een beetje herhaling en opfrissing op zijn tijd kan geen kwaad. Ook leer je zo de moordenaar goed kennen, zijn motieven en gedachten, want je kruipt eveneens in zijn hoofd.

De dynamiek tussen Hill en Jordan blijf ik leuk vinden; ze vormen een uniek duo in detectiveboekenland.

McDermid stelt nooit teleur met haar vlotte pen en opbouwende spanning, en hoewel dit boek vele losse eindjes samenbrengt en me vele uren van leesplezier heeft bezorgd, vind ik het einde toch wel een teleurstelling. Ik zou dit deel door het einde dus geen vijf, maar bijna vier sterren geven.