zaterdag 18 april 2020

Review: De slapende nimf – Ilaria Tuti



"Mijn naam is Teresa Battaglia en ik ben een commissaris gespecialiseerd in prolering. Cold cases, dat is het enige wat ik nu aankan. Maar deze zaak is complexer dan ik had verwacht. Ik moet erachter komen wat er met De slapende nimf is gebeurd. Dit kan mijn laatste zaak zijn. En voor het eerst in mijn leven ben ik zo bang dat ik niemand kan redden, zelfs mijzelf niet.'

Na Kind 39, de Italiaanse thrillersensatie, keert de onalledaagse commissaris Teresa Battaglia terug: een trots en ontembaar karakter, soms ruw, altijd meelevend. Een duistere zaak rondom een gevaarlijk schilderij, in een landschap van bedrieglijke schoonheid, waar ondoordringbare bossen en onbereikbare bergtoppen hun geheimen niet snel prijsgeven.




Er duikt een mysterieus schilderij op dat in plaats van met verf met bloed is geschilderd. Bloed dat ook uit het hart komt. Het meisje op het schilderij heeft echt bestaan; 70 jaar geleden. De schilder Alessio Andrian, een partizaan, heeft sinds het einde van de tweede wereldoorlog geen woord meer gesproken. Is hij de moordenaar van het meisje op het schilderij?
Ik heb gemengde gevoelens bij dit boek. 
Het hoofdpersonage Teresa Battaglia vind ik fascinerend. Een oudere vrouw, streng maar eerlijk, die kampt met geheugenproblemen maar dat met allerlei trucjes weet te verbergen. Haar partner Massimo, een jonge man met bindingsangst, is eveneens een leuk personage. En hun wisselwerking is amusant en levendig.

Ik stoor me eerder aan de schrijfstijl. Hoewel prachtig, beeldend en poëtisch, is het wel erg lyrisch en langdradig.

De stukken met vele gedetailleerde beschrijvingen halen de vaart uit het verhaal. Ik had de neiging om die over te slaan omdat ik de spanning zocht.

Het verhaal zelf is wel goed gevonden. Het plot steekt knap in elkaar en het is een verrassend einde.

Daarom toch drie op vijf sterren.



ISBN: 9789401611640



Uitgeverij: Xander Uitgevers

Pagina’s: 464

Prijs: 21,99




Geen opmerkingen:

Een reactie posten