Van gedode dromen naar 'Als doden dromen' - hoe een passie voor het schrijven terug kan keren

Het is alweer een hele tijd geleden dat een boek van mij verschenen is. En, tatatataaaaa, eindelijk is het weer zover! Mijn volgende urban fantasy verschijnt rond mei-juni 2020. Waarom duurde het zo lang? Een tripje naar een duister verleden. 

2015. Ik begon aan een nieuw verhaal. Over April Charles, een meisje dat met haar stem de doden tot leven kon wekken. Een tiental hoofdstukken verder werd ik diep ontgoocheld door de uitgeverswereld. Ik zal verder niet in details treden, maar het gevolg was de gevreesde writers block. Ik raakte de passie kwijt en stopte het verhaal in de koelkast. Einde schrijverscarrière. Dacht ik. 

Een sprong naar juli 2018. 

Ik vertelde een vriendin dat ik het schrijven miste. Dat ik me niet compleet voelde zonder af en toe een duik in een zelfverzonnen vreemde wereld. Haar reactie: ‘Mel, waarom schrijf je niet zoals in het begin, toen je nog niet werd uitgegeven? Schrijf enkel voor jezelf en denk niet aan een eventuele publicatie. Denk niet aan wat wel of niet populair is tegenwoordig. Gewoon schrijven omwille van het plezier dat je eraan beleeft.’ 
Ik diepte die eerste hoofdstukken over April Charles weer op en besloot er verder aan te schrijven. Het verhaal lag me namelijk nog steeds nauw aan het hart. Ik had nooit gedacht dat het nog terug zou komen: de roes van het schrijven, de opwinding van het creëren van werelden en personages. Het overdonderde me zodanig dat ik de eerste ruwe versie van het boek in slechts een paar maanden schreef. 

2019. Ik was niet van plan om het manuscript naar uitgeverijen te sturen. Tenslotte had ik het enkel voor mezelf geschreven. Maar mijn nieuwsgierigheid nam de overhand en ik besloot het manuscript toch aan enkele uitgeverijen aan te bieden.

In tegenstelling tot jaren daarvoor dacht ik er verder niet meer aan. Ik zat niet vol ongeduld te wachten op een reactie. Enkele weken later kreeg ik een eerste antwoord. Er was een uitgeverij die geïnteresseerd was. 
Daarna nog één, en nog één. Ik had inmiddels drie positieve reacties. Maar ik was voorzichtiger geworden. Ik had mijn lesje geleerd. Vroeger zou ik meteen de eerste uitgeverij genomen hebben. Toen was ik zo blij dat ze mijn werk goed genoeg vonden om met het publiek kennis te laten maken. Deze keer niet. Ik las de contracten letter voor letter. Ik deed uitvoerig research naar de betreffende uitgeverijen en besloot er goed over na te denken voor ik een beslissing nam. Weken gingen voorbij. Een vierde uitgeverij kwam in beeld en wilde mijn manuscript uitgeven. 

Toch wel trots postte ik dit nieuws op mijn facebookpagina. De volgende ochtend kreeg ik een PB van Sandra van uitgeverij Hamley Books. Of ik mijn manuscript wilde doorsturen? Ze had gelezen dat vier uitgeverijen interesse hadden en was benieuwd. Ja, natuurlijk, waarom niet. 
Diezelfde namiddag nam ze contact met me op. Hamley Books wilde graag mijn manuscript uitgeven. Ze had het laten lezen door enkele van haar redacteurs en allen waren er enthousiast over. Ik geloofde mijn oren niet! Vonden ze het echt allemaal goed genoeg? 

Ik had intussen de nog relatief nieuwe uitgeverij gegoogeld. Enkel superpositieve berichten. Een kleine uitgeverij met een hart voor zijn auteurs. Met een solide, standaard auteurscontract en met veel voordelen. Meer voordelen dan ik ooit bij een uitgeverij had gezien. Ze hebben een fantastische PR campagne, meerdere redacteurs die het manuscript grondig nakijken en ze werken voor de distributie samen met Lannoo. 

Maar het was vooral het persoonlijk contact met Sandra, haar enthousiasme, haar innoverende ideeën en de werking bij Hamley Books (één grote familie) dat me over de streep trok. Ja, ik wilde dolgraag bij hen uitgegeven worden! Dol dol dolgraag! 
Dankzij Hamley Books is mijn vertrouwen in de uitgeverswereld teruggekeerd. Wat ben ik blij dat ik geduld heb gehad. Dat ik toch mijn manuscript heb ingestuurd. Die avond heb ik een vreugdedansje gemaakt. Ik was uitzinnig van blijdschap! 

Want al schrijf je voor jezelf, er is niks leukers dan je fantasie, je verhalen en je personages delen met anderen. Om reacties van lezers te krijgen, je boek fysiek in de hand te houden, het te zien liggen in de winkel. Om lezers enkele uurtjes plezier te bezorgen en hen even de wereld te doen vergeten. Voor mij kan 2020 niet meer stuk. Bedankt Hamley Books!