Mel's Wonderland: Review: Artikel 13

vrijdag 11 augustus 2017

Review: Artikel 13 - Petra Spark

'Een mens kan echt te lang leven,' dacht Crystal, terwijl ze de donkere trap afliep. Meer dan twintig jaar na de invoering van Artikel 13 was dit de enige plek waar ze zichzelf kon zijn. Dit clandestiene hol, waar clubleden probeerden te ontsnappen aan de constante overheidscontrole. Het meisje naast haar rilde, wilde weg. Maar een geschenk als dit kon ze niet weigeren. Wanneer je moeder je de vrijheid schenkt, moet je dat aanvaarden. Of je dat nu wil of niet.
Petra Spark schetst op doordringende wijze hoe een moeder haar dochter voor zich probeert te winnen, maar verstrikt raakt in een dodelijk web van leugens en dubbelspel. De regels breken heeft altijd een prijs. Wat als die prijs je dochter is?

Het is merkbaar dat dit boek Sparks eersteling is. Er zijn enkele duidelijke aanwijzingen daarvoor, typische beginnersfoutjes, maar er zit ook heel wat potentieel in.

Het is een cross-over van thriller, sci-fi, chiclit en young-adult. Op zich niks mis mee, maar Sparks komt in geen enkel genre echt overtuigend over. Hoewel het volgens mij een kwestie van tijd en oefening is.

Het plot is behoorlijk origineel, al had ik er net dat iets meer van verwacht en vond ik de clubs, waar het clandestiene in voorkomt, nogal lauw overkomen. Het speelt zich af in de nabije toekomst en veel verschil met onze tijd is er niet, behalve de manier van eten en gezondheid. Alle ongezonds is verboden en er zijn vreemde drankjes en maaltijden in de plaats gekomen met veel groenten en insecten. Op zich een trend waarvan het me niet zou verbazen als deze ooit realiteit zou worden.

Door de extreem gezonde levensstijl worden mensen meer dan 100 jaar oud, maar dan wel meestal dementerend of wegrottend in een bed. Daar wil een bepaald aantal mensen iets aan doen en daar hebben ze ook een oplossing voor gevonden.

Mij stoorden vooral de dialogen, terwijl ik deze normaal zo graag lees. De dialogen kwamen stroef, onrealistisch, overdreven en absoluut niet karaktereigen over. Of ik nu een dialoog las tussen de dochter en de moeder of tussen twee andere personages; ik merkte geen duidelijke karakterverschillen. Iedereen gebruikte dezelfde stopwoordjes, of ze nu puber waren, oudere politieagent, deftige dames of wat dan ook.

Er hadden behoorlijk wat pagina's geschrapt mogen worden, want er werd veel te lang en te uitvoerig rond de pot gedraaid, waardoor ik de neiging kreeg diagonaal te gaan lezen. Als novelle had het boeiend en meeslepend kunnen worden, een maximum aan 100 pagina's dus.

Zoals eerder gezegd: er zit zeker potentieel in deze schrijfster: de ideeën zijn er, de basis van schrijfkunde en zo te lezen ook de zin er in. Ik zal haar dus blijven volgen en ben ervan overtuigd dat ze alleen maar nog zal groeien.