woensdag 5 mei 2021

Review: Het spel meespelen – Joan Didion

 


Beverly Hills, jaren zestig. Maria, een actrice met een vastgelopen filmcarrière, is getrouwd met een succesvolle filmproducent, die ze vergezelt naar glamoureuze feestjes in een wereld die vooral om buitenkant draait. Eenzaam rijdt ze in haar auto rond door de stad en de Mojavewoestijn, en bezoekt ze hun autistische dochter Kate, die tot haar verdriet in een instelling woont. Haar bestaan lijkt doelloos, tot het leven een onverwachte wending neemt.

In een sobere, dwingende schrijfstijl ontleedt Didion op meedogenloze wijze het leven in Amerika in de late jaren zestig, en reflecteert ze op de heersende lusteloosheid van een generatie in een schijnbaar bankroete samenleving.

Het eerste boek dat ik van deze auteur lees en ik moet zeggen: een knap staaltje schrijfkunst.

Didion gaat diep, heel diep, in de mentale toestand van het hoofdpersonage Maria. Je proeft haar wanhoop, haar leegte en haar verlangens, leest het in ieder woord.

Geen roman waar je met spanning in verder wilt lezen, maar een prachtig en ontroerend en vooral scherpzinnige analyse van de menselijke geest.

Zelfs hier en daar met een licht komische noot geschetst, maar het is vooral een zwaar verhaal; als je zelf niet goed in je vel zit, zou ik het niet aanraden.

Enorm genoten van dit boekje; de dialogen, de personages, de ‘belevenissen’ van Maria.

Vier en een half op vijf sterren

 

ISBN: 9789029540797

 

Uitgeverij: Arbeiderspers

Pagina’s: 206

 

Prijs: 20€

Geen opmerkingen:

Een reactie posten