Mel's Wonderland: Review: Het laatste uur

donderdag 19 april 2018

Review: Het laatste uur - Minette Walters

Wanneer de pest in 1348 Engeland bereikt, begrijpt niemand waarom er in zo'n korte tijd zo veel doden vallen. Als Sir Richard na een reis terugkomt in zijn dorp Develish, blijkt hij besmet te zijn geraakt. Zijn vrouw, de intelligente Lady Anne, neemt het heft in eigen handen: de zieken moeten buiten blijven, de gezonde mensen beschermt ze in haar eigen huis. Tot ieders verbazing behandelt Lady Anne ze allemaal als gelijken.
Deze nieuwe hiërarchie zorgt voor een onrustige dynamiek in Develish. Het volk staat voor een onmogelijke keuze: blijven ze binnen en verhongeren ze, of gaan ze naar buiten, waar de pest rondwaart?
Het laatste uur leest als een spannende thriller over menselijke vindingrijkheid en uithoudingsvermogen tegen de ergste pandemie in de geschiedenis. Met Lady Anne van Develish heeft Walters een onvergetelijke heldin gecreëerd.

We vertoeven in Engeland in de veertiende eeuw waar de zwarte pest in alle hevigheid is losgebroken.
Ik was sterk onder de indruk van hoe Walters die wereld en tijdsgeest neergezet heeft. Het kwam zo overtuigend over dat ik de ziekelijke en onhygiënische toestanden bijna kon ruiken en proeven.
Je weet dat die tijd nu niet bepaald de meest glorieuze was, maar dat het er zo erbarmelijk vuil, gruwelijk en dom aan toe ging! Walters gaat niets uit de weg, ze neemt nergens een blad voor de mond en schildert de levensomstandigheden af zoals ze waren. Meerdere keren dacht ik: hoe kun je nu zo stom oordelen en denken over iets! Maar dat zullen ze misschien over 500 jaar ook over onze tijd zeggen.
De personages zijn diepgaand neergezet. Maar ik vond het vooral leuk te lezen over de bijfiguren. Lady Anne kreeg ik maar niet te pakken, ze bleef op een afstand, waardoor ik niet goed met haar mee kon leven. Haar daden en denkwijzes zijn echter subliem en je kan haar er alleen maar om bewonderen. De kleinere rollen doen het echter schitterend, zoals de jongens die Thaddeus mee op sleeptouw neemt. Lady Annes dochter, Eleanor, is een echt superdom kreng en uiteraard mocht ik haar niet, maar toch was ze amusant om te volgen.
De schrijfstijl is plezierig, maar een beetje op een ouderwetse manier. Dat past echter uitstekend bij het verhaal, geeft er een extra realistische dimensie aan.
Wat Walters echt wel goed naar voren bracht, waren de verschillen in klasse. Hoe de adel in relatie tot elkaar stond, in relatie tot de horigen en lijfeigenen etc. Wederom ongelooflijk dat mensen dat allemaal pikten, maar uiteraard konden ze niet anders. Hoe degenen van adel echt dachten dat ze betere mensen waren, meer beschermd door God, soms onbevattelijk. (Misschien toch nog niet zo anders tegenwoordig als je adel vervangt door beroemd of rijk).
Ik vond de verhouding van actie en beschrijvingen redelijk goed. Het verhaal bleef boeiend en zakte slechts hier en daar wat in. Wat wel de flow een beetje stoorde, was het alwetende vertelperspectief; soms was het onduidelijk over wie ik aan het lezen was, maar dat duurde dan gelukkig steeds erg kort.
Dit is blijkbaar het eerste deel en ik ben zeker van plan het vervolg te lezen. Het is een boeiend historisch verhaal waarin je veel leert over de zwarte pest en de tijdsgeest in de veertiende eeuw met goed neergezette karakters.